Sensory (czujniki) tlenu to element ekwipunku znany doskonale wszystkim nurkom technicznym oraz znacznej części nurków rekreacyjnych. Jest niezbędnym wyposażeniem analizatorów tlenowych używanych do pomiaru zawartości tlenu w mieszance oddechowej. Jest też obowiązkowym wyposażeniem większości rebreatherów (po naszemu nazywanych coraz częściej oddycharkami). W tych ostatnich występuje zazwyczaj w ilości większej niż jeden w celach bezpieczeństwa. Sensory tlenu to nic innego jak galwaniczne ogniwa, które pod wpływem tlenu zawartego w mieszance wytwarzają większe lub mniejsze napięcie. Producenci gwarantuję poprawne działanie sensora przez 12 miesięcy od otwarcia opakowania, pod warunkiem, że opakowanie to zostało otwarte nie później niż rok od daty produkcji sensora. W praktyce okres w którym sensor jest zdatny do pracy wynosi o wiele więcej. Z doświadczenia mogę śmiało powiedzieć, że firmowy sensor tlenu ze „świeżą” datą produkcji nadaje się do użytku przez okres 30-40 miesięcy. Po około 2 latach napięcie wytwarzane przez czujnik tlenu zaczyna maleć. W celu kompensacji tego spadku używa się kalibracji w analizatorach tlenu.
Co zrobić żeby czas użytkowania sensora wydłużył się 2-3 lat?
Przechowywanie sensora:
- sensory nie lubią zimna. Powinny być przechowywane w temperaturze pokojowej. Mróz jest dla sensora zabójczy.
- wilgotność. Powinna być na stałym poziomie 40-70%
- szczelne opakowanie. Sensory powinny być przechowywane w niewielkich pojemnikach szczelnie blokujących dopływ świeżego powietrza. Doskonale nadaje się do tego woreczek strunowy.
Dokonywanie pomiarów:
- staraj się dokonywać pomiarów gazów w temperaturze i wilgotności nazwijmy to „pokojowej”. Jeżeli musisz dokonać pomiarów w podwyższonej wilgotności lub temperaturze – pamiętaj o tabeli kompensacji. Użyj jej do kalibracji analizatora
- przy pomiarach mieszanek bogatych w tlen (gorące nitroxy) pamiętaj po zakończeniu pomiarów o „przepłukaniu” sensora gazem uboższym w tlen – np. powietrzem.