Kamieniołom margla wapiennego położony w przemysłowej części Opola. Cechuje go przeważnie kiepska widoczność. Atrakcji pod wodą nie brakuje. Prócz zatopionego autobusu Jelcz M11 i licznych pojazdów największą atrakcją zbiornika są zalane piętrowe budynki (pozostałości po dawnej kopalni).
Zbiornik częściowo oporęczowany (większość poręczówek w tragicznym stanie, zerwane, zakopane w mule). Dobre wejście do wody zarówno schodami betonowymi jak i plażą. Maksymalna głębokość jaką udało mi się odnaleźć to 17m. Ponoć w zbiorniku można odnaleźć 19m. Wraki samochodów osobowych w większości spoczywają w okolicy cypla na głębokości 6-7m. Zalane budynki pokopalniane zlokalizowane są przy wschodnim brzegu. Możliwe jest wpłynięcie do zalanych obiektów, jednak z powodu złej widoczności oraz łatwo wznoszących się osadów należy zachować dużą ostrożność.
Podwodne atrakcje:
- Autobus Jelcz M11 (90m od pomostu płynąc na azymut 345′, oznaczony bojką, głębokość ok 8m)
- Stare platformy do ćwiczeń
- Zalane ruiny budynków kopalnianych
- Wraki samochodów
Stara mapka narysowana przeze mnie w 2005r.
Uaktualniona mapa z 2025 r.
Podstawowe dane na temat akwenu:
Maksymalna głębokość: 17 (19)m
Długość: ok 450m
Szerokość: 150m
Niebezpieczeństwa: słaba widoczność, dużo ostrych prętów i innego złomu
Lokalizacja:
Rys historyczny:
Opole, miasto z bogatą i fascynującą historią przemysłową, zawdzięcza swój dynamiczny rozwój w dużej mierze przemysłowi cementowemu. Fakt, że na przełomie XIX i XX wieku funkcjonowało tu aż dziewięć cementowni, plasował Opole w gronie najważniejszych ośrodków przemysłowych na skalę europejską. Ta imponująca koncentracja była możliwa dzięki korzystnym warunkom geologicznym, obfitym złożom margla wapiennego, a także strategicznemu położeniu miasta nad Odrą i rozbudowanej sieci kolejowej, co ułatwiało transport surowców i gotowych wyrobów. Określenie „białe złoto”, odnoszące się do wapienia lub margla, doskonale oddaje ekonomiczne znaczenie tych surowców, stanowiących fundament przemysłowego bogactwa Opola w tamtym okresie.
Kamieniołom Silesia, dzisiejsza Kamionka Silesia, stanowił jedno z kluczowych źródeł surowca dla opolskich cementowni. Jego istnienie wpisuje się w przemysłową historię regionu, a transformacja z aktywnego wyrobiska w popularne miejsce rekreacji doskonale ilustruje zmieniający się charakter Opola i adaptację terenów poprzemysłowych.
Przemysł cementowy wywarł ogromny wpływ na gospodarczy i społeczny rozwój Opola, generując miejsca pracy, stymulując rozwój infrastruktury i przyczyniając się do ogólnego wzrostu miasta. Koncentracja cementowni umocniła pozycję Opola jako regionalnego centrum gospodarczego, przyciągając pracowników i inwestycje. Co istotne, cement z cementowni Silesia cieszył się wysoką renomą, o czym świadczy jego wykorzystanie w tak prestiżowych projektach budowlanych jak Hala Stulecia we Wrocławiu. To dowód na jakość i znaczenie produkcji cementu w Silesii, który sprostał wymaganiom tak ważnego przedsięwzięcia architektonicznego i inżynieryjnego o znaczeniu krajowym. Warto również podkreślić imponującą zdolność produkcyjną cementowni Silesia, która w okresie swojej świetności, w latach 30. XX wieku, przekraczała 50 000 ton rocznie, osiągając w 1936 roku nawet 105 000 ton.
Działalność cementowni Silesia została brutalnie przerwana w wyniku rozległych zniszczeń podczas ofensywy sowieckiej w 1945 roku. Zniszczenie cementowni, będącej sercem działalności wydobywczej, oznaczało kres przemysłowego wykorzystania kamieniołomu na dużą skalę. Po zaprzestaniu eksploatacji, wyrobisko stopniowo wypełniło się wodami gruntowymi i opadowymi, dając początek zbiornikowi wodnemu znanemu dziś jako Kamionka Silesia. Ten naturalny proces zalewania przekształcił poprzemysłową ranę w cenny rekreacyjny akwen dla lokalnej społeczności. Choć dokładny harmonogram tego procesu nie jest znany, prawdopodobnie przebiegał stopniowo w latach powojennych.
Zdjęcie lotnicze przedstawiające wyrobisko (1925 r.)
Zdjęcie lotnicze z 1925 roku ukazuje rozległość ówczesnego wyrobiska, a jego wersja z naniesionym obrysem obecnego kształtu zbiornika pozwala lepiej zrozumieć skalę przemian, jakie zaszły na tym terenie.
Autor zdjęcia (z drona): Człowiek Przygoda
Nie jest to finalna wersja opisu tego zbiornika. Poszukiwania danych trwają, a opis może być z biegiem czasu uzupełniany o nowe informacje. Jeśli znalazłeś jakieś błędne informacje lub nieścisłości, chciałbyś coś dodać lub uzupełnić – zapraszam do kontaktu.